ไปนอนวัดป่ามา (2)

วันนี้จะโพสต์รายละเอียดเพิ่มเติม

ผมขับรถบีเอ็มไปนาจะหลวย คนเดียว เป็นครั้งแรกที่ไปอุบลราชธานี และเป็นครั้งแรกที่ไปนอนวัดป่่า จากกรุงเทพ ไปทางโคราช แวะสวนน้าชาติที่เชื่อนลำตะคองสักครู่ จากนั้นขับรถต่อไป ก่อนถึงสีคิ้วก็แยกไปทางหลวงสาย ๒๔ มุ่งตะวันออกไปทางเดชอุดม โดยแวะเที่ยวประสาทพนมรุ้ง และปราสาทเมืองต่ำ ที่นางรอง ช่วงแรกเป็นเส้นเป็นทางหลวงแบ่งกลาง ไป ๒ กลับ ๒ แต่จากนางรองเป็นทางเล็ก ไปหนึ่งมาหนึ่ง ต้องรอแซงถ้ามีรถใหญ่ขับช้า ทำให้ขับได้ไม่เร็วนัก ขากลับกลับทางเขาพระวิหาร มาทางกัณทรลักษณ์ ระยะทางเท่ากัน แต่ทางดีกว่า รถน้อยกว่าเล็กน้อย

ขอบ่นนอกเรื่องหน่อยเหอะ ขากลับที่กลับทางนี้ เพราะผมอยากจะแวะเที่ยวเขาพระวิหาร กับ ผามออีแดงเสียหน่อย ที่คนเขาว่าสวยมาก แต่พอไปถึงก็เข้าไปไม่ได้ อุทยานแห่งชาติปิด มีทหารพรานเราเฝ้าไว้ เพราะทหารเขมรมันบุกขึ้นมายึดพื้นที่ประเทศไทยส่วนนี้เอาไว้ ก็เลยรู้สึกเซ็งเล็กน้อยที่ประเทศใหญ่โดนประเทศเล็กกว่ามาระราน แต่ก็เถอะนะ คนไทยเราชีวิตมีค่ามากกว่า ถ้ารบกัน คนไทยตายน่าเสียดายมากกว่า เรื่องนี้เป็นเรื่องสมมุติทางโลก ทางธรรมท่านไม่ให้ยึดถืออะไรทั้งนั้น เราก็ต้องปลงไป

ระยะทางเฉพาะไปวัดไม่รวมแวะรายทางก็ 580 กม. ไปกลับก็พันสองร้อยกิโลรวมระยะทางที่แวบไปโน่นนี่ วัดที่เป็นเป้าหมายของการไปทำบุญ และปฏิบัติธรรมในครั้งนี้คือ วัดป่าโนนนิเวศน์ หรือ วัดห้วยซันเหนือ ที่มีหลวงพ่อเข็ม สุชีโว หรือ พระครูสุชีพภาวนานุวัฒน์ เป็นเจ้าอาวาส
ได้ยินมาว่า พรรษาที่ท่านบวชมาราว ๔๓ พรรษา และท่านอยู่ในวัยหกสิบเศษ และตามที่เคยได้กราบท่านมาเมื่อปีที่แล้ว ได้สัมผัสกับความเมตตาจากท่าน จึงอยากไปร่วมงาน ทักษิณานุปทาน ซึ่งจัดเป็นประจำทุกปีของวัดนี้