คุยกับเพื่อน เลยรู้จักตัวมากขึ้นอีกนิด

ไปเจอเพื่อนคอวัดด้วยกันที่งานศพแม่เพื่อนอีกคนหนึ่ง เลยนั่งติดกันคุยกันยาว

เพื่อนมันทักว่ามึงมีสีลัพตปรามาส (คือแปลได้ว่า ผมนั้นมีความพูมใจในวัตรปฏิบัติทางธรรมะของตน และอาจจะกระหยิ่มใจไปนึกดูถูกชาวบ้านเขานิดๆ) ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไร พอช่วงพระสวด หันมาดูจิตตัวเอง เออจริงแฮะ มันพูดถูก เราพูมใจมาก (แต่ก็ทั้งๆที่รู้ว่าบางคนเขายิ่งกว่าผม)
ผมมีความภูมิใจที่ช่วงเดือนนี้มีศีล ๕ บริบูรณ์ มีวัตรปฏิบัติรายวันที่ดี มีการปฏิบัติทั้ง สมถะ และ วิปัสสนา และ ศึกษาปริยัติ
ความจริงผมก็รู้จักสีลัพตปรามาสอยู่ และจำได้ดีว่ายังเคยนึกว่าคนอื่นๆในใจ เพิ่งมารู้ว่ากิเลสตัวนี้มันแอบเข้ามาสิงในใจแล้ว มาเมื่อไรก็ไม่รู้เลย

คุยไปคุยมาเพ่ิมเติม เพิ่งรู้ว่าเพื่อนผม นอกจากมันจะรู้ปริยัติแบบเรียนด้วยตัวเองแล้ว มันยังได้กสิณอีก ๑๐ กอง
ผมรู้สึกทึ่ง นับว่ามันสั่งสมบุญเก่าเอาไว้แยะมาก ดีใจกับมันด้วย ไอ้ตัวเราคงจะทำไว้บ้างแต่น้อยกว่ามัน
สรุปว่าวันนี้รู้จักตัวเองเพ่ิมมาอีกหนึ่งอย่าง