ความคิดเรื่องพระอภิธรรม

เพิ่งไปงานสวดพระอภิธรรมมา ได้ยินตอนพระท่านสวดเริ่มต้นว่า "กุสลา ธัมมา อกุศลาธัมมา อพยากตาธัมมา" ก็ให้รู้สึกชื่นใจ เพราะเราพอจะเริ่มกระดิกหูบ้าง ช่วงนี้ก็กำลังเรียน เหตุสังคหะ ในปริจเฉทที่ ๓ ของอภิธัมมัตถสังคหะอยู่พอดีในชั้น จุฬอภิธรรมิกโท ซึ่งก็ว่าด้วย กุศลเหตุ อกุศลเหตุ อพากตเหตุ (อัพยากฤต นั่นแหละ)
จำได้ว่า สมัยหลายสิบปีก่อนนั้น เวลาไปงานศพ ตอนฟังสวดจะเป็นช่วงที่ผมคอยทำหูทวนลม เพราะไม่รู้ว่าพระสวดอะไร ต่อมาพอผมปรับปรุงตัวขึ้นหน่อย(ก็ยี่สิบปีมาแล้ว)ก็เริ่มจับลมหายใจแทน ทำอาณาปาณสติตามพระพุทธองค์ ใน มหาสติปัฏฐาน แต่ก็ยังไม่รู้ว่าพระสวดอะไรอยู่ดี อยู่มาตอนนี้พอจะเริ่มเริียนอภิธรรมระดับ "ประถมสอง" ก็เลยรู้สึกค่อยยังชั่ว แต่หนทางก็ยังอีกยาวไกล อีก ๗ ปีเต็มกว่าจะเรียนจบ
ตั้งใจว่า ถ้าผมเรียนจบ จะเขียนหนังสือ ในหัวเรื่องว่า พระอภิธรรมในพุทธศาสนากับวิทยาศาสตร์ หรืออะไรทำนองนั้น ความจริงตอนนี้ก็พอมีไอเดียแล้ว แต่ยังคิดว่าตนเองรู้น้อยไปอยู่ ต้องรออีกหน่อย คิดว่าคนจบวิทยาศาสตร์มาเรียนอภิธรรมน้อยมากในประเทศไทย ก็ถ้าผมไม่เขียนแล้วใครจะเขียน
อีกอย่างที่อยากทำคือ เขียนคำอธิบายอภิธรรมเป็นภาษาง่ายๆ ทั้งภาษาไทย และภาษาอังกฤษ เอาแบบชาวบ้านที่มีความรู้บ้างอ่านได้ คนส่วนมากคงไม่มีวิริยะเรียน ๘ ปีเหมือนนักเรียนอภิธรรม ถ้าผมเขียนแบบให้คนทั่วไปพอเข้าใจ อ่านเป็นพ๊อกเก็ตบุ้คเล่มเดียวพอได้ไอเดียร์ น่าจะดี อย่างน้อยชาวบ้านจะได้เลิกมีทัศนคติที่ผิด ที่คิดว่า พระอภิธรรมนั้นใช้สวดศพอย่างเดียว เป็นอัปมงคล อันที่จริงตรงข้ามกับความจริง เพราะพระอภิธรรมนั้นเป็นธรรมชั้นสูงในพระพุทธศาสนา ที่พระไตรปิฎกกล่าวว่าพุทธเจ้าตรัสเทศน์พระอภิธรรมโปรดพุทธมารดา และต่อมา ทรงสอนพระสารีบุตร ดังนั้น ศิษย์สายพระสารีบุตรจึงได้ธำรงคำสอนพระอภิธรรมนี้สืบมาเกือบ ๒๖ ศตวรรษจนบัดนี้ พระอภิธรรมนั้นเป็นธรรมที่เป็นมงคลมากทีเดียว และคิดเป็นข้อธรรมถึง 42000 พระธรรมขันธ์ จาก 84000 พระธรรมขันธ์ในพระไตรปิฎก