ลินิกส์ (หรือลินุกส์) กับอนาคตของประเทศไทย

อ่านเจอจากเว็บ http://poonlap.blogspot.com/2005/10/blog-post_09.html
ผ่าน http://linux.thai.net/planet บอกว่า หนังสือลินุกส์ภาษาไทยขายไม่ได้ คนไทยไม่ค่อยซื้อ

ผมว่าถ้างั้น ต่อๆไปมันจะค่อยๆหายไป ในความคิดของผมเรื่องนี้ดูจะเป็นความล้มเหลวทางนโยบายของรัฐ ที่ไม่ผลักดันลินุกส์เป็นโอเอสแห่งชาติ (จะมีใครบางคนโดนเอาเงินจุกปากหรือเปล่าก็ไม่ทราบ) และที่สำคัญ คนไทยทั่วไปไม่เคยมีความรู้สึกที่ดีกับลินุกส์ คนที่ไม่เคยอ่านเว็บไอทีต่างประเทศ หรือข่าว หรือบล๊อกในวงการคอมฯจะไม่เข้าใจว่าลินุกส์นั้นมีพลังขนาดไหน ดีขนาดไหน ใช้แล้วรู้สึกเท่ห์แค่ไหน อย่างที่เด็กฝรั่งส่วนหนึ่งรู้สึก

จริงๆแล้วถ้าใครอยากใช้โอเอสที่คุ้มเงิน เพราะฟรีและดีก็ต้องใช้ลินุกส์ แต่ถ้าอยากใช้ของเยี่ยมก็ต้องใช้แม็ค (แต่จ่ายแพงหน่อย) แต่ถ้าคนที่ไม่รู้จะใช้อะไร แค่ตามๆอื่นเขา และกะเผื่อใช้ซอฟต์แวร์ผิดกฎหมายด้วย (ซึ่งอาจจะเป็นคนส่วนมาก)ก็คงจะไม่คิดอะไร ไปหาโอเอสเก่า ๓ ถึง ๕ ปีมาแล้วแอบก๊อบมาใช้อย่างวินโดวส์

ระยะหลังผมใช้แม็คโอเอสเท็นของแอปเปิ้ลที่ที่ทำงาน โดยพื้นฐานก็คือ BSD Unix ส่วนแล็ปท๊อปตัวเก่าที่ผมเรียกว่าเจ้า toaster นั้นลง WinME กับลง Slackware Linux version 10.2 รุ่นใหม่ไว้ ใช้สลับกัน ส่วน  PC Pentium4 3.0E GHz ที่บ้านอีกตัวนั้นลง Linux TLE 7.0 เอาไว้ (ยังมีคอมเก่าอีกสองตัวที่บ้านที่คนในครอบครัวผมใช้ นี่นับเฉพาะที่ทำงานได้นะ ตัวที่ไม่ทำงานแล้วไม่นับ) บนเจ้าแม็คนั้นผมใช้ terminal windows เป็นประจำ และบ่อยครั้งก็ต่อไปทำงานยัง Unix servers ตัวอื่น
แต่เทียบกันแล้ว ในหนึ่งสัปดาห์ผมใช้แม็คโอเอสเท็นมากที่สุดตอนนี้ ตามมาด้วยลินุกส์กับวินโดวส์มี แบบสูสี (ไว้โอกาสหน้าจะมาบรรยายประสบการณ์การใช้ไทเกอร์ต่อไป)

ผมเห็นว่าในอนาคตอีกสักสิบปี ถ้าคนไทยส่วนหนึ่งไม่หันมาใช้ลินิกส์ให้มากพอ ประเทศไทยจะเสียเงินค่าซอฟต์แวร์แบบมหาศาล นับหมื่นล้านบาทต่อปี และนี่คือสิ่งที่น่าตกใจ พูดกันมานานหลายปี แต่ดูจะแก้ปัญหาไม่ได้เสียที
วันนี้เอาแค่นี้ก่อน ผมยังไม่อยากพูดถึงผลกระทบระดับโลก โดยเฉพาะเรื่อง โอเพ่นซอร์สซอฟต์แวร์