อาคารสูงบังสัญญานดาวเทียม เราทำอะไรไม่ได้ละมัง

ข้างบ้านผมกำลังมีการสร้างอาคารสูงกว่า ๓๐ ชั้น ในพื้นที่ที่ไม่ใหญ่มากนั้น การสร้างอาคารสูงขนาดนั้น ทำให้ได้อาคารสูงบางชะลูด ดูน่าเกลียด
มันห่างบ้านผมพอสมควร กะเอาด้วยสายตาก็ไม่น้อยกว่า 50 เมตร เยื้องๆออกไป ถ้ามีแผ่นดินไหวและอาคารนี้พังลงมา บ้านผมคงปลอดภัย (ไม่ได้แช่ง แต่คิดอย่างนี้จริงๆ) ตอนนี้มันก็ไหวบ่อยๆให้เห็นในประเทศใกล้เสียด้วย

ตอนนี้พบว่า อาคารที่กำลังก่อสร้างดังกล่าวเริ่มรบกวนสัญญานโทรทัศน์ดาวเทียมของบ้านผมพอสมควร โชคดีที่ตึกมันไม่บังมิดหมด แต่ก็คงมีบ้านบางหลังที่โดนบังมิด แย่กว่าบ้านผม ผมเลยรู้สึกว่า คนไทยเราไม่ได้มีสิทธิเรื่องพื้นที่ในอากาศเท่าไร ผมไม่รู้ว่า หากใครโดนบังสัญญานดาวเทียมจะไปเรียกร้องอะไรที่ไหนได้ การที่ใครจะมาสร้างอาคารสูงชะลูดใกล้ๆ ทำได้ง่ายเหลือเกิน เมืองไทยไม่มีระบบต้องมีการทำประชาพิจารณ์สาธารณะให้ชุมชนอนุญาตเสียก่อนแบบอเมริกา นักธุรกิจไม่ต้องทำอะไร ออกแบบสอบถามสามสี่หน้าเพื่อสำรวจผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม แต่ตั้งคำถามเข้าตัวให้ได้ประโยชน์ สักแต่ว่าทำไปตามกฎหมายบังคับ ตอนนี้ผมเข้าใจแล้วว่า ในเมืองฝรั่ง ทำไมในหลายๆแห่ง ตึกมันถึงอยู่เป็นกระจุกในใจกลางเมือง ไม่มีกระจายไปทั่วแบบบ้านเรา ของเรามันแทบไม่มีข้อจำกัด ใครจะสร้างตึกตรงไหนก็ได้ และหากว่าพร้อมจะจ่ายเงิน พ่อค้้าก็มักจะง้างกฎได้เสมอ เป็นเรื่องที่น่าสลดใจ