ยาดองเหล้า

ช่วงนี้กำลังสนใจการดองเหล้าสมุนไพร ก่อนหน้านี้เคยดองมาแล้วหนหนึ่ง เป็นผงสมุนไพร ของโอท๊อป มีอย่างเดียวคือ ม้ากระทืบโรง ก็รู้สึกว่ากินแล้วดี ตอนนั้นดองโดยใช้แสงโสม ก็กินมาเป็นปีแล้ว นานๆที (เดือนหนี่ง) ก็จิบครึ่งเป๊ก วันละไม่เกินหนึ่งครั้ง ส่วนมากกินตอนเย็นหลังอาหาร โดยเฉพาะวันไหนรู้สึกว่ากินอาหารที่มีไขมันสูง เลี่ยนจัด กลัวไขมันไปอุดหลอดเลือดหัวใจ ก็ต้องกินแอลกอฮอล์เป็น solvent ไปละลายเสียหน่อย ความจริงก็รู้ว่าผิดศีลห้า แต่เห็นว่านิดหน่อย ผิดไม่มาก เพราะไม่ได้อยากเมา แต่เพียงต้องการกินเป็นยาบำรุงร่างกาย และก็ไม่ได้กินทุกวัน

หลังจากไปไหว้หลวงพ่อโสธรมาเมื่อเร็วๆนี้ ก็แวะไปเที่ยวตลาดคลองสวนร้อยปี ที่อยู่ระหว่างฉะเชิงเทราติดกับสมุทรปราการ ไปได้ของมาหลายอย่าง อย่างหนึ่งคือสมุนไพรยาดอง ยี่ห้อ หลวงเขียน เป็นของปทุมธานี ราคาขายขวดละ ๑๘๐ ก็เลยซื้อมา ในนั้นเป็นขวดมีแต่สมุนไพร ไม่มีเหล้า มองดูข้างในมีอะไรต่ออะไรเห็นเป็นชิ้นส่วนกิ่งและเนื้อไม้สมุนไพรแพ็คแน่นไปหมด ก้นขวดมีน้ำผึ้งใส่ไว้ด้วย เขาระบุว่าในนั้นมีใส่สมุนไพรหลายอย่าง ได้แก่ กระชายดำ โด่ไม่รู้ล้ม ม้ากระทืบโรง กำลังเสือโคร่ง แก่นฝาง อ้อยสามสวน ดีงูเห่า โสม น้ำผึ้งป่า ฮ้อสะพานควาย กำลังช้างสาร กำแพงเจ็ดชั้น ชะเอม สะดาน ก็เลยซื้อเอามาเพื่อจะดองเหล้าที่บ้าน ก็ไปเอาสก๊อตซ์วิสกี้อายุเกือบยี่สิบปีลงไป ดองไว้เจ็ดวัน ก็จะชิม เทียวไปดูขวดมันทุกวัน มีฟองอากาศปุดๆ เพราะแอลกอฮอล์มันทำหน้าที่เป็น solvent ไปละลายสมุนไพรออกมาน้ำเหล้าเปลี่ยนจากสีทองกลายเป็นสีน้ำตาลแดงเข้ม และก็ไปไล่ฟองอากาศออกมาจากเนื้อไม้ที่ดองไว้ ระดับน้ำลดทุกวัน ก็ต้องหม่ันเติมเหล้าลงไปให้ท่วมทุกวันๆ ดูแล้วก็เห็นกิเลสรู้ตัวว่าน่ากินๆ และก็เห็นกิเลสที่เป็นความรักตัวเอง อยากให้ตัวเองแข็งแรง เห็นความเป็นอัตตา
เขาบอกว่าสมุนไพรในขวดนี้ดองเหล้าได้อย่างน้อยสามรอบ ก็จะลองดู ถ้าอร่อย และบำรุงกำลังจริงก็จะเอาไปฝากพรรคพวกชิม

เริ่มกินยาดองขวดใหม่มาหลายวันแล้ว ก็ปรากฎว่า รสชาดโอเค คล้ายกับดื่มไวน์เข้มๆ มีรสหวานในคอ คงเป็นของชะเอมกับน้ำผึ้งละมััง จิบวันละไม่เกินหนึ่งครั้ง เขาบอกให้ก่อนอาหาร แต่เรากินหลังอาหาร เพื่อละลายไขมันในอาหารอย่างที่บอก (แพ้กิเลสตามเคย คือ แพ้ความอยาก เป็นตัณหาอย่างหนึ่ง)