สังเกตจิตวันนี้

เมื่อตามรู้จิตไปเรื่อยๆ ก็จะเห็นว่า ทุกอย่างเกิดแล้วดับ และ ถ้ามีสติรู้ตัว ไม่ว่าจะเป็น มหากุศลจิตดวงที่ ๑ ที่ชื่อว่า

โสมมนสฺสสหคตํ ญาณสมฺปยฺุตฺตํ อสงฺขาริกํ จิตที่เกิดโดยไม่มีการชักชวน พร้อมด้วยความดีใจ ประกอบด้วยปัญญา

หรือ มหากุศลจิตดวงที่ ๕ ที่ชื่อว่า
อุเปกฺขาสหคตํ ญาณสมฺปยฺุตฺตํ อสงฺขาริกํ จิตที่เกิดโดยไม่มีการชักชวน พร้อมด้วยความเฉยๆ ประกอบด้วยปัญญา

หากว่าเป็นสองดวงนี้เกิดขี้นจริงๆ ไม่ใช่โลภมูลจิต ก็ได้เห็นจริงตามคำสอนของพระอาจารย์แล้วว่า ผู้รู้ที่เกิดในขณะนั้น ไม่มีความเป็นตัวกูของกูอยู่ในความรู้สึก

ระยะเดือนสองเดือนนี้ แม้งานหรือปัญหาต่างๆที่ประดังเข้ามา แต่ความเครียดไม่ค่อยจะมี ถ้ามีอะไรเข้ามา ก็เห็นว่า เป็นเพราะเหตุปัจจัย ก็แก้ไขกันไป อันนี้เป็นวิบาก รับกรรมไป มองเป็นเรื่องของเหตุและผล ไม่พยายามให้จิตเสวยอารมณ์ทุกข์นานนัก รู้แล้วก็ตัด รู้แล้วก็ตัด
เคยได้ฟังพระอาจารย์บอกว่า คนที่มีปฏิปทาแบบนี้ และมีศีลห้าบริบูรณ์ แม้ยังไม่ได้เป็นโสดาบันบุคคล ก็เรียกว่าเป็น จูฬโสดาฯ (ก็ จุลโสดาฯ นั้นแหละ) แต่ยังไม่เคยอ่านเจอคำนี้ในพระไตรปิฎก คำๆนี้ทำให้ใจมีมานะพองขึ้นบ่อยๆ

รู้ตัวว่าแก่แล้ว สัญญาคือความจำไม่ค่อยจะดี จำได้ว่าเคยพูดทำนองนี้มาแล้ว เช็คโพสต์เก่าดู ใช่จริงๆ ไม่เป็นไร วันนี้พูดเพราะสาเหตุคนละเรื่อง

กล่าวคือ วันนี้เห็นความแปรปรวนของอารมณ์ตนเองมาก ความตั้งใจที่เปลี่ยนไปในวันเดียว สถาณการณ์เปลี่ยนพลิกผัน คือตอนเช้าอยากไปเรียนอภิธรรม ตามปกติ พอตอนสายๆมากๆชักไม่อยากไป พอกลางวัน ออกไปแล้วเจอรถติดแบบวินาสสันตะโร และแถมรถเมล์มันเปิด เพลงและรายการอะไรก็ไม่รู้ รู้สีกหนวกหูมาก ทนแทบไม่ได้ จับลมหายใจก็แล้ว อากาศในรถเมล์แอร์ก็ิอีดอัดมาก รถก็ไม่ขยับเลย จิตรู้ความทุรนทุราย แต่ก็ไม่ตัดแล้ว สุดท้ายก็ไม่เอาแล้ว ลงรถกลางทาง จับรถแท็กซี่ดีกว่า ตอนแรกจะพยายามไปอีกทางหนี่ง แต่พอรู้ว่า รถติดหนักมากเพราะมีงานรับปริญญาที่สนามหลวง ก็เลยรู้สีกว่า กลับบ้านดีกว่า

วันนี้เห็น ทุกขัง และ อนิจจตา แยะจริงๆ