อุปมาดั่งเรื่องนักโทษไม่อยากออกจากคุก

ดูเหมือนจะเคยอ่านเจอจากอินเตอร์เน็ต
ครั้งหนึ่ง มีนักโทษที่ติดคุกมืดมาเป็นระยะเวลายาวนานหลายสิบปีคนหนึ่งได้อภัยโทษ ก็จะปล่อยตัว แต่เขาก็ไม่ยอมออกมา โวยวาย บอกว่า อยู่ในนั้นดีแล้ว มีที่นอน อาหารการกินทุกวัน ไม่ต้องไปทำงาน ไม่ต้องออกมาเจอแสงแดดจ้า ร้อนก็ร้อน

คราวนี้เจอกับตัวเองบ้าง ภรรยาเปรยว่าจะซื้อโน้ตบุ้คตัวใหม่แทนตัวเก่าที่น้ำหนักมากเกินไป ราคาที่สนใจนั้นเขาซื้อแม็คโน้ตบุ้คได้สบาย พอแนะนำไป เขาก็โวยวายใหญ่ ว่าเขาจะต้องใช้ทำงาน อย่ามาเอาความชอบส่วนตัวมาบอก ผมก็รู้สึกนิดๆ เริ่มเข้าใจว่าจิวยี่ตอนจะรากเลือดคงจะเป็นอย่างไร เราอุตส่าห์หวังดี แนะนำของที่มันใช้ได้ เทียบกับของที่เขาเคยชินแต่มันใช้ไม่ได้ เสมือนรถเก๋งกับรถซาเล้ง เจ้าหล่อนจะเอารถซาเล้ง ก็แล้วแต่เขา เราตามรู้จิต วิปัสสนาตัดฉับ วางอุเบกขา เสีย